قصه های تلخ و شیرین، (خانه بازی کودک) داستان‌های مملو از مردان و زنان قهرمان، ماجراهای پندآموز و عبرت گونه و تجربه‌های ارزشمند زندگی که در دل قصه گویی بزرگترها به کودکان و نوجوانان آموزش داده می‌شد و خواب‌های آرام و مملو از رویاهای کودکانه و قهرمانانه را به ما هدیه می‌کرد امروزه کمرنگ شده‌اند.
دوران کودکی به عنوان مهمترین دوران شکل‌گیری شخصیت فردی و اجتماعی هر انسان محسوب می‌شود که در این دوران قصه گویی یکی از اصولی ترین ابزار آموزشی و تربیتی در فرهنگ قدیمی محسوب می‌شد که این روزها چراغش کم سو شده است.
گرچه برخی قصه‌گویی را نوعی سرگرمی می‌دانند اما می‌توان مهمترین تاثیر آن را ایجاد تجارب مشترک میان شنوندگان و گویندگان دانست، در نقل یک قصه فقط اطلاعات و ماجراهای تلخ و شیرین نیستند که منتقل می‌شوند بلکه تجربه یک زندگی، فرهنگ، ارزش و راه و روش صحیح زندگی کردن است که به شنونده منتقل می‌گردد.
منظور از افسانه نیز داستانی است که در آن انسان ها، جانوران، اشیا یا موجودات تخیلی، ماجراهای گوناگون باور نکردنی به وجود می آورند، برای نمونه در برخی افسانه ها، از قالیچه یا تخت یا بال‌هایی سخن گفته شده که انسان به کمک آن‌ها به پرواز درآمده است که گرچه پرواز انسان با این وسیله ها واقعیت ندارد ولی بیانگر آروزی انسان برای کاستن از رنج سفر و گاهی پاسخگوی کنجکاوی های اوست.
داستان نیز به نوشته ای گفته می‌شود که در آن نویسنده فکر اصلی خود را در قالب حکایتی به خواننده ارائه می‌دهد، خواه این داستان جنبه تخیلی و غیرواقعی داشته باشد و خواه واقعیت زندگی در آن با رنگ و روغن تخیل و پرداخت نویسنده آرایش شده باشد.
