نکات ایمنی و بهداشتی در تهیه و انتخاب اسباب بازی

برخی نکانی که در ایمنی بهداشت خانه بازی می‌بایست رعایت کنید:

* برای سر پا نگه داشتن حیوانات پشمالویی که در بدن آنها میله های فلزی قرار داده اند، بخصوص گوش خرگوش ها که به

وسیله این میله های فلزی راست می ایستد، کودک به تدریج پوشش حیوان را پاره می کند و با میله داخل آن، به خود یا همبازی اش ممکن است آسیب برساند.

* حیوانات پشمالو در سنینی که کودک همه چیز را به دهان می برد، اسباب بازی خوبی نیستند، چون کودک به راحتی پشم های آن را با لیسیدن می خورد. گاه پس از معاینه پزشکی یا عمل جراحی از داخل شکم کودک پشم های اسباب بازی خارج شده است.

* افزون بر اشیای نوک تیز، هر نوع شی ای که پیچ و مهره های کوچکی دارد، برای کودک خطرناک است. کودک یک ساله به راحتی پیچ و مهره و سرپوش قابلمه ها را باز می کند و می بلعد.

* جغجغه هایی که داخل آنها سنگ یا توپک وجود دارد، ممکن است بشکند یا از هم باز شود، ایمنی بهداشت خانه بازی از این رو برای خردسال خطرناک است زیرا احتمال دارد در دهان کودک قرار گرفته و موجب خفگی او شود.

* دقت کنید در خردسالی نباید کیسه های پلاستیکی را در دسترس کودک قرار دهید، چون ممکن است آن را روی سر و صورت خود بکشد و هنگام تنفس زمانی که دَم و بازدم صورت می گیرد، جلوی مجاری تنفسی او را بگیرد و دچار خفگی شود.

* از بازی کودک با اسباب بازی هایش روی پله ها و یا پاگرد منزل جلوگیری کنید.

* از بازی کردن کودک با بندک (طناب) پرده ها جلوگیری کنید. گزارش هایی رسیده است که کودکانی بدین وسیله دچار خفگی شده اند.

* به کودکان زیر پنج سال اجازه دوچرخه سواری در خیابان یا کوچه های خلوت و حتی کوچه های بن بست را ندهید.

* مراقب باشید در زمین بازی ممکن است تاب ها با بچه های خردسال برخورد کند

و باعث صدمات شدید گردد. در اطراف تاب ها می بایست فضای کافی وجود داشته باشد. گفته می شود برخورد کودک با گوشه صندلی تاب در این سرعت (تا 38 کیلومتر در ساعت گزارش شده) همانند تصادف کودک با یک کامیون پنج تن است. بهتر است صندلی های تاب از لاستیک یا پلاستیک ساخته شده باشند، نه چوب و فلز.

* نخ یا ریسمان اسباب بازی های کشیدنی باید بدون گره باشد و قطرش از یک و نیم میلی متر کمتر نباشد تا دست کودک را نَبُرد.

* اسباب بازی خاص کودکان کوچک تر از دو سال (که چیزها را به دهان می برند) ایمنی بهداشت خانه بازی باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا کودک نتواند آن را فرو برد.

نکات تکمیلی:

* رنگ آنها جالب و جذاب باشد. در اسباب بازی هایی که امکان دارد کودک آنها را به دهان ببرد، یا با پوست و لباس بدن کودک در تماس است، باید در مواد رنگی آنها از رنگ های استاندارد مواد غذایی استفاده شود. مانند سازدهنی، دندان گیر، دستبند، گردنبند، عروسک های دستکشی و سایر وسایلی که در اثر عرق بدن و یا بزاق دهان، موجب رنگی شدن پوست بدن و یا پوشاک کودک می شود.

* عروسک هایی که موهای نایلونی دارند و هر نوع حیوانات پشمالویی که پشم شان از الیاف مصنوعی است، هم حساسیت زا هستند و هم به آسانی شعله ور می شوند.

* اگر در ساخت اسباب بازی فنر به کار رفته است، فنر باید در بدنه اسباب بازی جای داشته باشد به طوری که اگر «در برود» به دست و صورت کودک آسیب نرساند.

* چشم ها و اجزای صورت حیوانات و عروسک ها باید به خوبی چسبانده یا دوخته شوند زیرا اگر این قسمت ها محکم نباشند ممکن است کودک با ناخن و دندان آنها را بکَند و فرو بدهد. این نکته را بخصوص در مورد اسباب بازی کودکان کوچک تر از دو سال باید بیشتر رعایت کرد.

* اسباب بازی هایی که کودک وارد آنها می شود، مانند چادر یا خانه عروسک باید چنان باشد که کودک بتواند درِ آنها را از بیرون و داخل به راحتی باز کند.